SONRA

Sonra, gün ışıdı.
Güneşin altında eriyen sesler,
Bozkırlara bıraktı beni, tek başıma.
Kervanını yitirmiş bir yolcu,
Şaşkın ve kaygılıdır.
Babilin Asma Bahçeleri:
Bir hayal ise menzil,
Sabır da, bilinsin;
Bu dünyanın malıdır.
Gözlerini gönlüne düşür.
Bilmelisin;
Şehre, seni, ey yolcu;
Ayak izleri değil,
Gönlünün ritmi taşır.
Bir zamanlar gökyüzü,
Kalplerin sesiyle titrerdi.
Şimdi kulaklarda bir çını.
Soruyorum;
Feleklerin tamburu artık neden akortsuz?..
Yunus !..
Beni pişmanlıklar alsın.
Görülmemiş şehirlerin mırıltıları.
Göğün kapıları açılınca kelimelerin hakkıyla
Bağışlayan Rabbin adıyla buluşuruz,
Rasulün dudaklarında…

Gürkan Biçen