‘Neden’ diye sordun,
Düştü perçemi nergisin.
Seni göğe tutan kimdi?
Kimdi billur ile yıkayan?
Uzak vadilerden kopan sesini,
Kimdi senin için toplayan?
Beni anarken, yalnız bir anında,
Adımın başına unvanlar getir,
-bu seni rahatlatır-
Unvanlar getir en gür sesinle.
Dağı yükselt, denizi yar,
Becerebilirsen, ölüyü dirilt.
Sonra, sıyrıl her birinden de,
Gör benim çıplak ruhumu.
-nasıl da yitik kendinde-
Neden, demeseydin belki,
Düşmezdi perçemi nergisin.
Utanmazdı böylesine gelincik.
Kesilmezdi göğün nefesi.
‘Neden’ diye sordun,
Düştü perçemi nergisin…
Gürkan Biçen
